Alle verhalen
#genietengenietengenieten
‘Sommige woorden worden te veel gebruikt en betekenen te weinig.’
‘Zoals?’
‘Genieten, komt op sociale media veel te vaak langs, soms zelfs in drievoud: genieten, genieten, genieten. Of de nog gruwelijker variant: genietse met een s of een z, naar eigen willekeur.’
‘Wat heb je tegen genieten dan?’
‘In de kern niets behalve dat ik het nooit.’
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
Illusies
‘Het leven is één grote desillusie.’ Ze zitten samen in de woonkamer, zij met de krant, hij met wijn, een fles.
Ach Jezus, daar gaan we weer. Die plaat zet hij nou al maanden op.
‘Ooh ja?’ zegt ze dan ook, onwillig om zich los te maken uit haar dagelijkse portie wereldleed.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Vrouwen
‘Vrouwen, da’s niks, ik begin d’r niet meer aan. Ja, een neukertje natuurlijk, das logisch…
Hij is groot en Antilliaan en ondanks de bewolking draagt hij een zonnebril. Hij gaat verder met zijn visie op vrouwen tegen een man naast hem van hetzelfde kaliber.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Oud meisje
`Zit je nou met raam open? Het is herfst hoor, tís hier koud.’
‘Het woord kou heeft geen betekenis meer voor me, mijn temperatuur ligt consequent vijf graden boven het landelijk gemiddelde, die van vrouwen ónder de vijftig welteverstaan.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je ook als niet lid lezen.
Mejuffrouw Janssen
Mejuffrouw Janssen, niemand wist haar voornaam, legde haar haakwerk neer en streek door haar haar. Vandaag was de slager vertrokken uit het dorp.
Mejuffrouw Janssen was achtenveertig jaar en woonde al haar hele leven in het huisje waar ze nu aan tafel zat. Eerst samen met haar moeder maar nu alweer jaren alleen. Ze was nooit getrouwd, nooit verloofd, er was nooit iemand om haar hand komen vragen.
Goliath
‘t Is een heleboel man, één meter achtennegentig lang en honderdvier kilo zwaar. Vijf keer in de week trainen levert een gespierd, goed geproportioneerd lijf op, dat zag ik al wel op de foto’s.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je ook als niet-lid lezen.
Moezelman
Hij zit op een Hollandse camping aan de Moezel voor zijn camper. Hij draagt een sportbroekje waarvan alleen de pijpen zichtbaar zijn. De rest wordt gecamoufleerd door een enorme hangbuik met middendoor een groot rood litteken dat van zijn borst naar zijn buik loopt. Een aantrekkelijk plaatje is het niet.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Dood van een eigenheimer
Hij gaat dood… mijn vriend Harry.
Hij ligt in een hospice, van honderd naar nul in een week of wat.
Zesenvijftig, da’s geen leeftijd om dood te gaan, dat vond hij zelf ook.
‘Zesenvijftig…dat gaat toch nergens over,’ zei hij, ‘God ziet wat in me, of juist niet dat hij dit doet
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Koffers
Voor mijn ouders betekende opvoeden vooral vertellen wat je niet goed deed en nooit vertellen wat je wel goed deed. Gemeten op een pedagogische schaal van nul tot tien scoorden ze een drie.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Eetlust
In Engeland, op het Isle of Wight, loopt elke dag op hetzelfde tijdstip een man met een hond. Een man van formaat, dik met een opmerkelijke concentratie kilo’s van zijn borst tot zijn knieën. Daarboven en daaronder is hij bijna schriel wat hem een eigenaardige ruitvorm oplevert.
Zijn hondje heeft de hoop op een leuk leven met rennen en stokken opgegeven en sjokt elke dag dezelfde route met hem mee. Het hondje is ook dik, een treffende uitvoering van een worst op pootjes.
Stoofpeertjes
‘Ik heb weer een kookboek gekregen voor mijn verjaardag.’
‘En, is het wat?’
‘Er staan vierentachtig recepten in om stoofpeertjes te maken. In totaal honderdtweeënzeventig bladzijden met glossy foto’s van peertjes in alle mogelijke varianten.’
‘Vind je stoofperen lekker dan?’
‘Het gaat, maar ik hou van koken dus ik krijg eeuwigdurend kookboeken als ik jarig ben.[
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Feest!
Het is weer zo ver, mijn moeder is jarig. Deze keer is het extra feest want ze wordt negentig.
Om het te vieren wil ze naar een restaurant. Ik krijg de opdracht om iets te regelen.
‘Geen gek eten hè of van dat buitenlandse, dat lusten we niet.’
‘Ok’, zeg ik en denk Chinees en Indonesisch is ook buitenlands eten en dat eet je wel.
Buitenkans
Ze wachten met zijn tweeën in de aula tot de kist met het lichaam van buurman Jan wordt binnengebracht.
Wat verkreukeld zitten ze naast elkaar in de te witte, strakke aula in hun uit de mottenballen opgeduikelde zondagse pakken. De aula ademt de efficiënte sfeer die emoties binnen de perken houdt en de abstracte kunst aan de wanden wil je doen geloven dat doodgaan niks erg is.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Een kopietje
Hij zit wat verfrommeld tegenover me: Rob, een grote, blonde reus met heel lichtblauwe ogen. Twintig kilo minder rond zijn taille zou hem niet misstaan maar hij houdt van lekkere dingen en álles is lekker.
‘Wat is er?’ vraag ik hem.
‘Nou, uh, uhm,’ stottert hij, ‘ik had even wat met iemand.’
‘Oh, dat overkomt de beste’, doe ik leuk maar hou verder mijn mond want hij kijkt gekweld.
‘Ik had een man ontmoet.’
‘Echt?’ zeg ik, een beetje verbaasd, ‘ik wist niet dat je van de herenliefde was?’
Patrick Roche, 21 poetry slam
Patrick Roche is een bekroond dichter. Video’s van Patrick’s werk zijn 9 miljoen keer bekeken op YouTube, waardoor hij een van de meest populaire spoken word-dichters is.
Three identical strangers
Documentaire over een identieke drieling die bij hun geboorte uit elkaar gehaald zijn.
De mannenpraatgroep
‘Zo, daar zijn we weer met zijn allen, wat fijn weer! Ik stel voor dat we elkaar eerst even bewust groeten. Draai jezelf naar je rechterbuurman, en daarna naar de linker en zeg: Goeiemorgen, laten we er een fijne meeting van maken, gevolgd door de naam.
Ja? Iedereen elkaar bewust gegroet? Mooi dan gaan we van start.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Uit eten
We zitten in een Italiaans restaurant naar elkaar te kijken.
De akoestiek laat een gesprek niet toe, tenzij we schreeuwen, dus we zwijgen.
Naast ons zit een gezelschap van een man of twaalf van wie één man het hoogste woord voert. Hij praat goed hard dus we kunnen hem prima volgen. Waarom het gezelschap met elkaar aan tafel zit is onduidelijk.
De man met de harde stem is om en nabij de vijftig en draagt een donkerblauw overhemd met manchetknopen. Zijn gezicht glimt, net als zijn haar dat strak achterover gestyled is.
‘Kijk, ik ben een gewone jongen die leuk gescoord heeft in de vastgoedbranche, soit. Mooie tijden gekend. Ik heb nu nog een paar pandjes in de stad, en nog een paar in het buitenland, meer niet.
Capernaum
Geweldige film; de originele verhaallijn, het acteerwerk van de twee jongetjes die allebei geen eerdere ervaring hadden met acteren. Topresultaat!
Mist
Ik rij over de Veluwe. Een vaag zonnetje, de blauwe lucht en weilanden met zomaar echte koeien maken het tot een idyllisch plaatje uit een folder voor een vakantie in eigen land.
Ik ben op weg naar een vriendin die hier onlangs is gaan wonen. Ze komt net als ik uit de grote stad maar heeft een ommezwaai gemaakt naar het buitenleven, samen met haar man.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Ideeën
Mijn moeder overleed toen ze vierennegentig was. Ze had vijf kinderen die ze te pas en te onpas kreeg. Iets met ontregelde hormonen en een gebrek aan goede voorbehoedsmiddelen maakte dat mijn oudste zus werd geboren toen mijn moeder achttien was en ik, de jongste, toen ze zesenveertig was. Mijn vader was toen al tweeënvijftig dus ik kan met recht zeggen dat ik oude ouders had.
Ze deden wat ze moesten doen, ze brachten ons groot, maar ik geloof dat ze twee kinderen ook wel goed hadden gevonden. Maar ja, niet klagen maar dragen was het motto van de generatie van mijn ouders.
Spraakwater
‘Zo, nieuwe planten? Ik dacht dat je daar niet van was. Ze hangen wat slap.’
‘Ja, maar mijn schoonzus vond dat ik ze moest nemen.’
‘Oh, gaat die over je vensterbank?’
‘Nee maar ik kan niet tegen haar op. Ze praat aan een stuk door en op een gegeven moment word ik murw haak ik af en zeg ik alleen ja waar nee had gemoeten. En voilà, nu heb ik planten.
Man van de wereld
‘Ik heb het bepaald gemaakt, dat zie je zeker wel?’ De man, een zestiger met meer buik dan nodig en minder haar dan wenselijk, kijkt met een zelfgenoegzaam lachje naar de makelaar. Hij neemt een trek van een dikke sigaar, blaast een grote rookwolk de ruimte in en wacht op de bevestiging die hij graag hoort. Ze zitten met zijn tweeën in de woonkamer van zijn penthouse: 180m2, gelegen op de achttiende verdieping met uitzicht op de haven.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Parasite
Geweldige film die voor het eerst in de geschiedenis een Oscar won voor de beste film én de beste buitenlandse film. Parasite is een zwarte komedie over armoede in Zuid-Korea. Het gaat over een arm gezin, waarvan de leden zich één voor één hechten aan een rijk gezin in Seoul. Het begint grappig, wordt almaar donkerder, en heeft een totaal onverwacht einde.
Op kamers
Mijn nieuwe liefde brengt een bonus in: een zoon van bijna negentien. Zowel vader als zoon gaat zich verplaatsen van het oosten naar het westen van het land, naar Big City Rotterdam.
Met de vader ga ik een huis kopen maar de bonus wil zelfstandig zijn en op kamers.
‘Dan zoeken we toch even een kamer voor je’, zeg ik optimistisch, niet gehinderd door enige kennis van zaken op dat vlak.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
De zorgjuf
Het zorgcentrum heeft een hal die het goed zou doen in een crematorium. Misschien is dat om vast te wennen aan wat hier tamelijk onvermijdelijk is.
Mijn moeder gaat er vooralsnog tijdelijk heen, nadat haar hart er bijna mee stopte. Ze krijgt er een logeerplek mét zorg, althans dat denken we
Marga’s Magazine is voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
No 176
Kleine kunstwerkjes gemaakt van schijnbaar willekeurig uitgeknipte woorden, erg leuk.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit gedicht kun je als niet-lid lezen.
De acteur
Ik heb weer eens een date, met een acteur deze keer. Ik slof er heen want daten is ook een beetje gedoe. Maar goed, in het slechtste geval kost het een uurtje tijd, in het gunstigste geval is het een leuke ontmoeting. En dat laatste blijkt het zomaar te zijn.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Stank voor dank
De penetrante lucht van de sigaar die in de volle asbak lag te walmen benam haar bijna de adem.
Bah, dat die man nou nooit eens stopte met zijn smerige gewoontes.
De gordijnen, de bank, de kussens, alles rook naar de dikke sigaren die hij sinds jaar en dag rookte.
Ode aan Marieke
Jacques Brel en Marieke horen wat mij betreft bij elkaar. Ze hield van zijn muziek. Hield, want ze is dood, kleine woorden, grote emotie. Marieke was mijn vriendin, jarenlang, nog van school. We waren beiden niet gemotiveerd en zagen het als sport om onze leerkrachten te tergen met onmogelijke vragen, waar niemand het antwoord op wist.
Ze was mijn ‘beste vriendin’, al heb je er daar eigenlijk meer van.
En zomaar, op een dag dat de zon scheen, is ze doodgegaan, pas vijfenveertig jaar.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Jos
Vroeger dronk ik wijntjes met Jos, mijn beste vriend van toen. Tot diep in de nacht bespraken we politieke en maatschappelijke situaties waar we geen bal verstand van hadden. Grote meningen omfloerst door naïviteit die je verliest als je ouder wordt. De wereld moest beter en wij wisten hoe.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
De beste versie van jezelf
‘Ou-der-doms-wrat-ten, zegt je dat wat?’
‘Klinkt als iets dat op een kikker groeit.’
‘Een ouwe kikker dan want het is een leeftijdsding.’
‘Vanwaar je interesse in ouderdomswratten?’
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Bodybuilder
Hij loopt niet, hij kantelt zich als een staande klok naar voren.
Zonder enige twijfel een bodybuilder; een massief lichaam en net te bruin voor de tijd van het jaar.
Een donkerblonde man met blauwe ogen, één meter tweeëntachtig, vierennegentig kilo. Hij is vriendelijk en beleefd maar gereserveerd.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Een rimpelloos bestaan
‘Ik heb iets heel lekkers voor jullie!’, roept de dame naar mij en mijn partner. In het Duits dan want we lopen op de Kurfürstendamm in Berlijn. Ze staat als een piccolo voor een dure crèmepjeswinkel, want in deze straat is alles duur, althans in míjn universum. Een paar sneakers voor €765 of een
t-shirt voor €298 vind ik, zeg maar, pittig geprijsd.
Dit verhaal kun je ook als niet-lid lezen.
Voor 25,- per jaar kun je álle verhalen lezen en krijg je maandelijks tien nieuwe verhalen én jaarlijks het fysieke magazine met de 25 beste verhalen. Word nu lid!
Ondeugd
Hij kroop achter zijn computer en zocht de pagina met vrouwen die hij zo mooi vond. Hij gaf niet zo zeer om naakt maar meer om vrouwen in lingerie.
Fire of love
Deze film zag ik in de bioscoop. Het is een documentaire over een echtpaar dat onderzoek doet naar vulkanen. Simpel gegeven maar een prachtig verhaal.
Vertroebeld
De glazen keken hem nuffig aan. Ze stonden leeg te zijn. ‘Dag dames,’ zei de man. Hij wist niet of het er nou 6 of 12 waren, de lege glazen vertroebelden zijn blik.
Mijn vaders dood
‘Dag mevrouw, u spreekt met John Adoe, de nachtwacht.’
Het is half drie ‘s nachts, hij belt me wakker.
‘De nachtwacht?’ vraag ik niet begrijpend’
‘Ik ben de nachtverpleger die deze nacht bij uw vader zou zijn.’
Oh ja, mijn vader gaat dood, heel even was ik uit die realiteit getild door een droomloze slaap.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Dogman
Bijzondere film over Marcello die een hondentrimsalon bezit in Magliana, een troosteloze wijk van Rome. Hij is een bescheiden man en wordt zeer gewaardeerd door zijn buurtgenoten. Zijn leven neemt een onverwachte wending.
De heilige maagd Maria
Maria liep door de stad, het was nacht, de stad sliep. Ze was van haar sokkel gestapt uit de oude, steenkoude kerk in het centrum. Even de benen strekken en wat anders dan het geprevel van mensen die iets van je wilden. Ze kon er weinig mee, ze was Jezus niet.
‘Ben je wel binnen drie dagen terug? Dan moet je er echt weer staan hoor’, had die gezegd toen ze naar de uitgang van de kerk liep. ‘‘t Is bijna Pinksteren ook nog.’
Dit verhaal kun je ook als niet-lid lezen.
Voor 25,- per jaar kun je álle verhalen lezen en krijg je maandelijks tien nieuwe verhalen én jaarlijks het fysieke magazine met de 25 beste verhalen. Word nu lid!
Eendjes
Hij zit op een bankje de eendjes te voeren. Het is een Marokkaanse man van een jaar of vijfendertig. Er staan wel dertig eendjes om hem heen, hunkerend naar meer want eendjes zijn onverzadigbaar.
De klok
‘Ik wil wel een nieuwe klok aan de muur’, zegt mijn moeder.
‘Oh ja, hoezo dat?’
Niet dat ze niet eens wat anders aan de muur mag willen, maar de Franse comtoise klok met zijn koperen kuif die er nu hangt heeft ze van mijn vader gekregen voor haar vijfentwintigste verjaardag.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
G I Joe
‘Ik had een date’, zegt ze, ‘met een biker van zo’n motorclub’ en giechelt een beetje. Da’s niet zo gek want ze is altijd een heel braaf meisje geweest, totdat haar John haar na vierentwintig jaar liet zitten om ‘het leven te gaan leven’. ‘Dat kan ik ook, hoor’, riep ze en kocht spannende truitjes en ging daten. Ze doet stoer, maar eigenlijk zit ze bij elke date met samengeknepen billen heel erg niet aan John te denken.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Lang verhaal kort
Per ongeluk liep ik recht in de armen van een oom uit de categorie ‘familie heb je nu eenmaal’. Hij rekent nog steeds euro’s om in guldens en wil het ziekenfonds terug. Af en toe bezoekt hij mijn moeder. Ik zat koud achter mijn koffie toen hij van wal stak.
‘Ik heb een krant, die van wakker Nederland vanzelfsprekend.
Dit verhaal is exclusief voor leden. Voor 25,- per jaar kun je álle verhalen lezen en krijg je elke maand tien nieuwe verhalen én jaarlijks het fysieke magazine met de 25 beste verhalen. Word nu lid!
Kanariepietjes
Hij zit op een bankje en wijst schuin naar de overkant: ‘Daar woonde ik vroeger, aardig huis met een tuin. Maar ja…’
Hij heeft dun sprieterig haar, dat net even te lang is. Zijn hele gestalte is schriel en wat onverzorgd, een man die een vrouwenhand mist die zijn kledingkeuze corrigeert. Met zijn bleekblauwe ogen kijkt hij wat zorgelijk de wereld in.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Poes
Poes braakt, elf keer om exact te zijn. Da’s niet goed dus op naar de dierenarts. De praktijk is op loopafstand, gevestigd in een vakkundig gerestaureerd pand uit de jaren dertig.
De twee piepjonge assistentes zeggen monter goedemiddag en ik neem plaats in de wachtruimte.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Louche praktijken
‘We hebben geen auto meer.’ ‘Hoezo geen auto meer?’ ‘Nu we verhuisd zijn vindt de gemeente vindt dat we de parkeergarage onder ons appartement moeten gebruiken, een commerciële Q-park die
Mevrouw van ‘t Sand
Mevrouw van ‘t Sand keek tevreden om zich heen, de tuin was weer prachtig dit jaar! De tuin was haar lust en haar leven. Jaren van trouwe zorg hadden hem veranderd in een ware hof van Eden. De ene bloem was nog mooier dan de andere, alle kleuren op elkaar afgestemd en ieder seizoen kende zijn eigen hoogtepunt. Achterin de tuin had ze een moestuin aangelegd waar kroppen sla van een halve meter groeiden en aardbeien zo groot werden als aardappels.
Effe boosteren
Mijn moeder is aan de beurt voor haar booster dus gaan we naar een sporthal in haar buurt. Ik heb er geen zin in. De afspraak is natuurlijk midden op de dag zodat voor en na de prikafspraak en het heen en weer rijden, van mij naar haar – naar de locatie – naar haar – naar mij, je niks meer doet. Het weer heeft zich aangepast aan mijn humeur, een zeurderige regen druilt uit de hemel.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
Fons
De deurbel gaat. Het is Fons, nog bezig om zijn fiets op slot te zetten. ‘Ja, ik dacht ik bel maar vast aan, want je komt altijd zo langzaam naar beneden. Anders sta ik maar te wachten en het regent en waait nogal.’ Dat hij daar aanmerkelijk minder last van heeft in zijn parka dan ik in mijn t-shirt in de deuropening ontgaat hem.
Hij loopt met grote bergschoenen de trap op, een spoor van blubber achterlatend.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Lars and the real girl
Zo leuk dat het heel dorp meedoet met het verhaal. Mooie, grappige film over liefde rond een opblaaspop.
Arie en Lisette
Arie (58) en Lisette (69) zijn trouwe bezoekers van aanloophuis de Groene Luiken in Vlaardingen. Ze arriveren er samen elke dag stipt om 13.00 uur en om 17.00 uur gaan ze richting huis in Schiedam. ‘We waren 29 april elf jaar getrouwd’, vertelt Arie. Hij kijkt liefdevol naar Lisette die fragiel en wat schokkerig, met haar kin op haar borst, aan tafel zit door een probleem in haar nek.
De hotelman
We boeken een idyllisch en schilderachtig hotel omdat het de afstand tussen thuis en ons reisdoel zo mooi doormidden deelt. Bij aankomst blijkt de voorkant inderdaad idyllisch en schilderachtig. De achterkant is weliswaar groen maar dan van het onkruid dat een voormalig fabrieksterrein heeft overwoekerd.
In de hal worden we ontvangen door een man van rond de veertig.
‘Goedemiddag’, zegt hij op een toon of hij ons verwelkomt bij een crematie.
‘Hallo’, zeggen we blij, want vakantie.
Leo
Eén van mijn neven heette Leo, hij was de zoon van een zus van mijn vader. Leo was een paar jaar ouder dan ik en doofstom. Als kind vond ik hem raar zoals kinderen alles wat anders is raar vinden. Hij produceerde een onverstaanbaar ritme van te harde klanken.
Ik zag hem regelmatig bij mijn oma, op zaterdagmiddag. Hij gorgelde mijn naam als hij me zag en begon een verhaal vol wegglijdende klinkers.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
HypotheekHeld
Het verlangen naar onze geliefde stad drijft ons terug in de armen van een hypotheekman die al eens vaker iets voor ons gedaan heeft.
Het is een grote man met een buik die bij zijn formaat past en hij heeft de blozende wangen van een boerenzoon. Hij komt uit een nietszeggend dorp in een polder waar het gras groener is dan in de stad.
Donker
Het is donker in de kamer, ‘ik zou een lamp aan moeten doen.’ Het enige licht komt van de afzuigkap uit de half open keuken.
‘Ik zou ook de kurk op de fles moeten doen’, denkt hij. ‘Morgen is het weer vroeg dag en ik zit hier met een derde glas wijn in mijn hand.’ Hij schenkt zichzelf nog eens in, morgen zien we wel weer.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Mevrouw Veenstra
Anna stond in de tuin en keek om zich heen. De lente had de dorre takken al voorzichtig aangeraakt, langzaam werd alles weer groener. Er hing een trilling in de lucht, de aankondiging van het nieuwe voorjaar. Ze was graag buiten, zeker nu de lente in de lucht hing, binnenkort zou de tuin exploderen in alle mogelijke lentebloemen. Ze keek naar haar forsythia, naar de breekbare kopjes van de narcissen en de bibberige halsjes van de sneeuwklokjes.
Huwelijksgeluk
Hij zit om vijf uur ‘s middags in het buurtcafé. Zijn dikke buik leunt tegen de bar en zijn korte benen halen maar net de onderste rand van de barkruk. Eerst kijkt hij strak voor zich uit maar begint dan op smalende toon tegen de barman: ‘Mijn vrouw heeft de diepgang van de lokale gemeentevijver! Als je d’r schedel licht zie je vijftien hersencellen, meer niet, en de helft is ook nog aangevreten.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Under the tree
Zwarte komedie, boeiend tot de laatste minuut. De prominente boom die in de achtertuin van Baldvin en Inga staat, bemoeit zich met niemand en staat nu eenmaal waar ie staat. Hoe onschuldig de boom op het eerste gezicht lijkt, hij de verwekker van een groeiende irritatie die uitmondt in een bizarre en hilarische burenruzie.
Naar IJsland
De ijsvogel en de zwaardvis zaten tegenover elkaar in de kamer, elk op een bank.
De zwaardvis op de driezitsbank, de ijsvogel op de tweezitter.
Liefde
‘Wat zit je daar nou? Je kan toch niet…’
‘Ik hou van je’, lispelt hij met lodderige ogen.
‘Kijk nou om je heen’, zegt ze tegen hem. Hij volgt haar gebarende hand en kijkt haar aan.
’Ja, beetje rommel.’
Stilte
De stilte gleed de kamer binnen, door de kier in het raam, onder de drempel van de voordeur door, uit elke hoek welde de stilte op en nam bezit van de ruimte. Je kunt stilte inderdaad horen dacht ze. Ze luisterde maar er was niets behalve heel ver weg de auto’s op de provinciale weg, maar als de wind zou draaien zou ze ook die niet meer horen.
Sale
‘Ik moet morgen naar Ridderkerk, gympies kopen met mijn moeder.’
‘Sneakers, gympies is eighties.’
‘Ok, sneakers, sketchers, om precies te zijn. Een tijdje terug wilde mijn moeder een paar nieuwe schoenen, toen zei ik: ‘’Probeer eens sketchers, ze wegen niks, zijn comfortabel en lekker zacht.’’
‘’Ik ben een oud wijf en die dragen geen gympen’’, zei ze, totdat ze eens beter om zich heen had gekeken en zag dat zo ongeveer alle ‘ouwe wijven’ op gympies liepen, sneakers voor jou. We hebben toen een paar niet te dure, witte proefexemplaren gekocht. Ze draagt nu niks anders meer, ze gaat er nog net niet mee naar bed.’
Ware schoonheid
Ware schoonheid komt van binnen luidde het gezegde. Ze vond dat vreemd want wat had je daar aan? En nog goeie vraag, hoe kreeg je ware schoonheid naar buiten?
De bel
De bel is stuk. Geen punt bij Karwei.
Ik kies er eentje van vier euro vijftig. Je hebt bellen tot wel honderd euro; glanzend koperen, koele efficiënte, overdreven protserige exemplaren en zelfs eentje met acht verschillende melodieën.
Waar dat precies goed voor is…
Ik woon op de zolderetage van een pand uit 1890. Zo’n huis verdient een mooie, authentieke bel, maar als het geld kost ben ik niet erg gevoelig voor ‘originele details’, dus ik neem de goedkoopste.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Onderbroken
Ik zit al aan een tafeltje als je het restaurant binnenkomt. ‘Doe maar een fles wit en een fles water’, zeg je tegen de ober nog voor je gaat zitten. ‘De basis moet goed zijn,’ zeg je tegen me, ‘anders wordt het niks.’ De dag start morgen met aspirines, dat weet ik nu al, ik kan geen maat houden en jij kunt ‘genoeg’ niet spellen, dus dan krijg je dat, maar het geeft niet.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Dromer
Hij zit tegenover me op de eerste hulp; een middelbare man met vriendelijke blauwe ogen, een kloeke grijze kuif, met zijn bruine regenjas opgevouwen op schoot. Hij heeft een grote buil op zijn hoofd en zijn arm zit in een mitella.
Huiselijk geweld
‘Jemig, jij bent lelijk zeg!,’ zei de poef tegen de salontafel, ‘en volkomen gedateerd ook nog.’
‘Tsss,’ deed de salontafel, ‘ik ben toevallig antiek.’
‘Mocht je willen, daar ben je te jong voor, je bent gewoon net niks.’
Vinski Valos, Mauerpark Berlijn
In het Mauerpark schrijft hij een gedicht voor je aan de hand van een paar dingen die je noemt. In mijn geval de ontroerende muziek van een zangeres die net optrad, mijn verjaardag en dat het zo heerlijk is dat alles weer kan en mag na corona.
It’s back, all blocks disssolve
The horizon opens up
Naar de Keukenhof
‘Ik was in de Keukenhof.’
‘Echt? Vrijwillig?’
‘Relatief vrijwillig, mijn moeder wilde nog ééén keer in haar leven naar de Keukenhof want daar was ze zevenendertig jaar geleden ook eens met mijn vader geweest. Tegen dat soort emotionele druk ben ik niet opgewassen want het niet inwilligen van de ‘nog ééén keer’ is vast slecht voor je karma.’
Per (59) en Jeanet (66)
Oh, oh, de liefde is een nieuwe serie waarin ik mensen interview over de liefde.
‘Ik vond zijn lach zo leuk, die hoorde je overal bovenuit’, vertelt Jeanet.
Ze is niet meer zo jong maar de rockchick die ze vroeger was schemert er nog steeds doorheen. Stoere hoge schoenen, spijkerbroek, een zwart shirt en het haar in een lange staart.
Dit verhaal kun je ook als niet-lid lezen.
Voor 25,- per jaar kun je álle verhalen lezen en krijg je maandelijks tien nieuwe verhalen én jaarlijks het fysieke magazine met de 25 beste verhalen. Word nu lid!
‘You must be jokin’
De songtekst die Jeanet over Per schreef.
She pointed you out,
saying
A guy like that would be
the perfect one for you
You looked the most happy man around
as I watched your face in the crowd.
Heard your funny laugh out loud
I sighed, yeah right, tell me
Deze tekst kun je ook als niet-lid lezen.
Voor 25,- per jaar kun je álle verhalen lezen en krijg je maandelijks tien nieuwe verhalen én jaarlijks het fysieke magazine met de 25 beste verhalen. Word nu lid!
Salto
Een handstand deed hij met twee vingers in zijn neus. Salto’s, radslagen, flicflacs, de bok, de brug, hij draaide hij zijn hand er niet voor om.
Dit verhaal is exclusief voor leden
Wolfpack
Documentaire over zeven kinderen die 14 jaar lang door hun vader werden opgesloten.
Als ik sterf
streel dan mijn gezicht
en kus me vaarwel
geef mijn as mee aan de wind
herinner je wie ik was
Dit gedicht is exclusief voor leden.
Oh, oh de liefde
Harm, een Drent, komt samen met Anne. Allebei royaal vijftig, samen minstens tweehonderdvijftig kilo, hetzelfde parfum van zware Van Nelle en dolverliefd. Een mooi staaltje liefde maakt blind want er
Verliefd
Ze leek te zweven, helemaal vol was ze van de man die ze ontmoet had. Dit was HET!
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
Stoer
Samen met mijn vriendin loop ik richting centrum. Ze is een beetje mijn tegenpool, zowel innerlijk als uiterlijk. We zijn alleen even lang maar dat is het. Ze doet aan spiritualiteit, gelooft in reïncarnatie, zielsgesprekken en emotieregulering. Vroeger plakte ze veertjes op haar agenda, om de zachtheid in haar bestaan vorm te geven of zoiets. Ik vond daar altijd iets van, toen.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Gespierde taal
Ik ben bij mijn vriendin, ontspannen op de bank met een glaasje nemen we respectievelijk week 2860 van haar leven en week 2912 van het mijne door.
‘De dichtende spierbal is dus exit.’
‘Ja, voltooid verleden tijd.’
‘Het leek wel wat toch?
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Roze wolk
Ze stond in een roze jurk voor de spiegel in de winkel. De jurk was niet voor haar bedoeld. De winkel was voor meisjes met zachte, gladde benen en haren, met een naïef vertrouwen in het leven dat voor hen lag, wat hen liet stralen.
Hans en Caroline
Hans is reclamefotograaf in ruste en Rotterdammer. Dat laatste echter niet van harte.
In de loop der jaren is Hans Parijzenaar in hart en nieren geworden. En je kunt rustig zeggen dat hij zijn liefde voor Parijs te danken heeft aan die andere liefde, Caroline.
Vliegen vloog gevlogen
De vlieg vloog, recht omhoog
voorbij de daken, door de wolken
richting de sterren en de maan
zijn dromen waren al voor hem uit gegaan
Arie
Een kilo schouderkarbonades met kruiden én een pakje roomboter heeft hij gestolen. ‘Ik moest toch eten’, is zijn verweer.
Een tengere, pezige man, met donker, glad achterovergekamd haar. Zijn huid is gelooid als een oude leren tas en hangt slap langs zijn uitstekende jukbeenderen.
Vergeet me
Zwijg, mijn liefste
zoals je nog nooit hebt gezwegen
Dit gedicht is exclusief voor leden.