Dromer

Hij zit tegenover me op de eerste hulp; een middelbare man met vriendelijke blauwe ogen, een kloeke grijze kuif, met zijn bruine regenjas opgevouwen op schoot. Hij heeft een grote buil op zijn hoofd en zijn arm zit in een mitella. Hij vangt mijn blik en zegt verlegen: ‘Ik ben een dromer of beter gezegd een slaapwandelaar. Niet dat ik er nou zoveel van meemaak, mijn vrouw vertelt me ’s morgens wat ik ’s nachts doe.
’t Is niet elke nacht hoor en meestal gaat het goed.
Laatst ging ik in een hoek van de slaapkamer op zoek naar het toilet. Mijn vrouw riep nog: ‘’Naar links’’, maar ik ging naar rechts. Ik schoof zo achter de gordijnen, mijn vrouw nog bang dat de rail omlaag zou komen want die zit een beetje los. ‘’Nu tussen de gordijnen door’’, zei ze, maar ik ging rechtdoor en kwam weer bij het bed terecht. ‘’Ga maar even zitten’’, zei mijn vrouw. ‘’Ik moet plassen’’, en hop daar ging ik weer maar nu ging het goed.
Ik stond ook een keer voor een dichte slaapkamerdeur. Normaal staat die altijd open dus ik snapte het denk ik niet. Op een bepaald moment ging ik op die deur kloppen en werd mijn vrouw wakker. ‘’Wat doe je?’’ vroeg ze. Ik schijn gezegd te hebben: ‘’D’r staat iets in de kamer en we kunnen er niet uit.’’ Maar zij deed gewoon het licht aan en de deur voor me open. Mijn vrouw moest nog een beetje lachen want ik vond het zo knap dat ze dat kon… alsof ze een bom had ontmanteld.
Ze vond me ook een keer tussen de schoenen in de kledingkast. Zij weer met me naar de slaapkamer, ze zei: ‘’Niet vallen over het verlengsnoer op de grond.’’
Ik stopte toen en tilde mijn knieën zowat naar mijn oren en nam héél voorzichtig twee hele grote passen. Alsof ik over een complete hindernis moest… mensen doen gekke dingen, hoor.
De laatste keer bezorgde ik mijn vrouw bijna een blauw oog. Ik weer aan het dribbelen maar alles leek goed te gaan. Plots voelt ze een voet tegen haar hoofd. ‘’Wat doe je nou dan?’’ vroeg ze. ‘’Ik ga slapen’’, zei ik, alleen lag ik op haar helft en ondersteboven.
Mijn vrouw was een beetje bang dat ik een keer van de trap zou vallen en daarom had ze zo’n kinderhekkie geplaatst.
Maar nou kon ik vannacht niet slapen en ik dacht, ik ga beneden een boek pakken. Het licht liet ik uit om mijn vrouw niet wakker te maken. Maar ja, heel dat hekkie vergeten. Kop voorover het trapgat in, dus nou zit ik hier. Mensen doen gekke dingen hoor…’