Huiselijk geweld

‘Jemig, jij bent lelijk zeg!,’ zei de poef tegen de salontafel, ‘en volkomen gedateerd ook nog.’
‘Tsss,’ deed de salontafel, ‘ik ben toevallig antiek.’
‘Mocht je willen, daar ben je te jong voor, je bent gewoon net niks.’
‘Kwaliteit en degelijkheid zul je bedoelen! Ik ben geen modegril zoals jij die na twee jaar weer wordt vervangen of uit elkaar valt of vies wordt, want jij bent niet te poetsen.’
‘Mij kun je gewoon in de was doen want ik krimp niet en ben kleurecht, dus hou je praatjes maar voor je.’
‘Jongens,’ zei de klok, ‘geen ruzie.’
De salontafel keek boos naar de gele poef. Die arrogante opgemaakte drol zat hem altijd te narren vanaf de dag dat ze binnenstapte.
‘Je detoneert’, jende de poef door.
De salontafel was het zat. Ze ging op twee poten staan en gaf de poef een zwieper. Die vloog met een vaartje tegen de kast die toch al niet meer zo stabiel stond. Hij wiebelde, de plant viel naar beneden, bovenop de poef die nu helemaal onder de aarde zat.
‘Lekker voor je’, zei de salontafel.
De kast riep: ‘Jullie moeten nu echt ophouden, hoor!’
Maar de salontafel gaf de poef nog een trap na, en nu vielen alle boeken uit de kast, de kast wankelde en viel toen kop voorover op de poef.
De poef jammerde: ‘Stop nou, ik ben helemaal vies en beurs.’
‘Lekker voor je’, zei de salontafel nog een keer.
Toen de bewoners van het huis thuiskwamen keken ze verbaasd naar de bende en vroegen zich af hoe dat gekomen was.
‘Die kast stond al niet zo stevig, die is nu omgevallen’, zei de man.
‘Dan moeten we maar een andere kopen, en die poef doen we ook weg, die is smerig’, zei de vrouw.
‘Nééé,’ riep de poef, ‘je kunt me wassen’, maar dat was alleen te verstaan voor de andere meubels.
De vrouw pakte de poef onder haar arm en ging haar in de garage leggen.
‘Lekker voor je’, viel de salontafel in herhaling en strekte behaaglijk haar poten.
‘Die salontafel gaat er dan ook uit, die is al zo oud’, zei de vrouw.
‘Die zaag ik wel in stukken’, zei de man.
‘Wát? Wát? Maar dat is geen goed plan’, riep de salontafel.
‘Lekker voor je’, murmelde de poef onder de arm van de vrouw vandaan.
De klok schudde haar hoofd: ‘Hebben jullie nou je zin?’