‘Je leest weleens dat mensen een tijd dood in huis liggen, nou, dat zou bij mij zomaar kunnen gebeuren hoor. Als de buren net even met vakantie zijn en ik leg het loodje, nou, dan vinden ze me pas als de vliegen tegen de ramen zitten.’
Af en toe doe ik iets onbaatzuchtigs. Deze keer nam ik mijn tante Ien van drieënnegentig mee voor een boottochtje. Tante Ien is lang, want dat zijn we allemaal, met lange armen waar geen einde aan lijkt te komen. En ze is dun, iedere welving is uit haar lichaam verdwenen waardoor haar voor – en achterkant nagenoeg hetzelfde zijn.
‘Sommige woorden worden te veel gebruikt en betekenen te weinig.’
‘Zoals?’
‘Genieten, komt op sociale media veel te vaak langs, soms zelfs in drievoud: genieten, genieten, genieten. Of de nog gruwelijker variant: genietse met een s of een z, naar eigen willekeur.’
‘Wat heb je tegen genieten dan?’
‘In de kern niets behalve dat ik het nooit.’
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
#genietengenietengenieten Lees verder »
‘Het leven is één grote desillusie.’ Ze zitten samen in de woonkamer, zij met de krant, hij met wijn, een fles.
Ach Jezus, daar gaan we weer. Die plaat zet hij nou al maanden op.
‘Ooh ja?’ zegt ze dan ook, onwillig om zich los te maken uit haar dagelijkse portie wereldleed.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
‘Vrouwen, da’s niks, ik begin d’r niet meer aan. Ja, een neukertje natuurlijk, das logisch…
Hij is groot en Antilliaan en ondanks de bewolking draagt hij een zonnebril. Hij gaat verder met zijn visie op vrouwen tegen een man naast hem van hetzelfde kaliber.
`Zit je nou met raam open? Het is herfst hoor, tís hier koud.’
‘Het woord kou heeft geen betekenis meer voor me, mijn temperatuur ligt consequent vijf graden boven het landelijk gemiddelde, die van vrouwen ónder de vijftig welteverstaan.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je ook als niet lid lezen.
Mejuffrouw Janssen, niemand wist haar voornaam, legde haar haakwerk neer en streek door haar haar. Vandaag was de slager vertrokken uit het dorp.
Mejuffrouw Janssen was achtenveertig jaar en woonde al haar hele leven in het huisje waar ze nu aan tafel zat. Eerst samen met haar moeder maar nu alweer jaren alleen. Ze was nooit getrouwd, nooit verloofd, er was nooit iemand om haar hand komen vragen.
Mejuffrouw Janssen Lees verder »
‘t Is een heleboel man, één meter achtennegentig lang en honderdvier kilo zwaar. Vijf keer in de week trainen levert een gespierd, goed geproportioneerd lijf op, dat zag ik al wel op de foto’s.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je ook als niet-lid lezen.
Hij zit op een Hollandse camping aan de Moezel voor zijn camper. Hij draagt een sportbroekje waarvan alleen de pijpen zichtbaar zijn. De rest wordt gecamoufleerd door een enorme hangbuik met middendoor een groot rood litteken dat van zijn borst naar zijn buik loopt. Een aantrekkelijk plaatje is het niet.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Hij gaat dood… mijn vriend Harry.
Hij ligt in een hospice, van honderd naar nul in een week of wat.
Zesenvijftig, da’s geen leeftijd om dood te gaan, dat vond hij zelf ook.
‘Zesenvijftig…dat gaat toch nergens over,’ zei hij, ‘God ziet wat in me, of juist niet dat hij dit doet
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Dood van een eigenheimer Lees verder »