De ijsvogel en de zwaardvis zaten tegenover elkaar in de kamer, elk op een bank.
De zwaardvis op de driezitsbank, de ijsvogel op de tweezitter. Een waxinelichtje maakte de kamer schemerig zodat alleen hun contouren zichtbaar waren.
‘Nog plannen voor het nieuwe jaar?’ vroeg de ijsvogel.
‘Mwah beetje vissen, niks bijzonders, geen speciale voornemens of zo.’
‘Ok, zei de ijsvogel, ‘ik ga naar IJsland, soort stamboekonderzoek doen. Ik heet tenslotte ijsvogel.’
‘Klinkt als een plan, als we een beetje timen, kan ik wel een eindje meegaan.’
‘Oh, top zeg,’ helemaal leuk.’
‘Goed, dan drinken we daarop.’
En namen allebei een slokje port.
Over
Marga de Waard
Op luchtige toon schrijf ik over universele onderwerpen als liefde, vergankelijkheid en het menselijk tekort. De verhalen zijn soms melancholisch, soms hilarisch, vaak herkenbaar maar altijd relativerend.