Van mij
Three identical strangers
Documentaire over een identieke drieling die bij hun geboorte uit elkaar gehaald zijn.
De mannenpraatgroep
‘Zo, daar zijn we weer met zijn allen, wat fijn weer! Ik stel voor dat we elkaar eerst even bewust groeten. Draai jezelf naar je rechterbuurman, en daarna naar de linker en zeg: Goeiemorgen, laten we er een fijne meeting van maken, gevolgd door de naam.
Ja? Iedereen elkaar bewust gegroet? Mooi dan gaan we van start.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Uit eten
We zitten in een Italiaans restaurant naar elkaar te kijken.
De akoestiek laat een gesprek niet toe, tenzij we schreeuwen, dus we zwijgen.
Naast ons zit een gezelschap van een man of twaalf van wie één man het hoogste woord voert. Hij praat goed hard dus we kunnen hem prima volgen. Waarom het gezelschap met elkaar aan tafel zit is onduidelijk.
De man met de harde stem is om en nabij de vijftig en draagt een donkerblauw overhemd met manchetknopen. Zijn gezicht glimt, net als zijn haar dat strak achterover gestyled is.
‘Kijk, ik ben een gewone jongen die leuk gescoord heeft in de vastgoedbranche, soit. Mooie tijden gekend. Ik heb nu nog een paar pandjes in de stad, en nog een paar in het buitenland, meer niet.
Capernaum
Geweldige film; de originele verhaallijn, het acteerwerk van de twee jongetjes die allebei geen eerdere ervaring hadden met acteren. Topresultaat!
Mist
Ik rij over de Veluwe. Een vaag zonnetje, de blauwe lucht en weilanden met zomaar echte koeien maken het tot een idyllisch plaatje uit een folder voor een vakantie in eigen land.
Ik ben op weg naar een vriendin die hier onlangs is gaan wonen. Ze komt net als ik uit de grote stad maar heeft een ommezwaai gemaakt naar het buitenleven, samen met haar man.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Ideeën
Mijn moeder overleed toen ze vierennegentig was. Ze had vijf kinderen die ze te pas en te onpas kreeg. Iets met ontregelde hormonen en een gebrek aan goede voorbehoedsmiddelen maakte dat mijn oudste zus werd geboren toen mijn moeder achttien was en ik, de jongste, toen ze zesenveertig was. Mijn vader was toen al tweeënvijftig dus ik kan met recht zeggen dat ik oude ouders had.
Ze deden wat ze moesten doen, ze brachten ons groot, maar ik geloof dat ze twee kinderen ook wel goed hadden gevonden. Maar ja, niet klagen maar dragen was het motto van de generatie van mijn ouders.
Spraakwater
‘Zo, nieuwe planten? Ik dacht dat je daar niet van was. Ze hangen wat slap.’
‘Ja, maar mijn schoonzus vond dat ik ze moest nemen.’
‘Oh, gaat die over je vensterbank?’
‘Nee maar ik kan niet tegen haar op. Ze praat aan een stuk door en op een gegeven moment word ik murw haak ik af en zeg ik alleen ja waar nee had gemoeten. En voilà, nu heb ik planten.
Man van de wereld
‘Ik heb het bepaald gemaakt, dat zie je zeker wel?’ De man, een zestiger met meer buik dan nodig en minder haar dan wenselijk, kijkt met een zelfgenoegzaam lachje naar de makelaar. Hij neemt een trek van een dikke sigaar, blaast een grote rookwolk de ruimte in en wacht op de bevestiging die hij graag hoort. Ze zitten met zijn tweeën in de woonkamer van zijn penthouse: 180m2, gelegen op de achttiende verdieping met uitzicht op de haven.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Parasite
Geweldige film die voor het eerst in de geschiedenis een Oscar won voor de beste film én de beste buitenlandse film. Parasite is een zwarte komedie over armoede in Zuid-Korea. Het gaat over een arm gezin, waarvan de leden zich één voor één hechten aan een rijk gezin in Seoul. Het begint grappig, wordt almaar donkerder, en heeft een totaal onverwacht einde.
Op kamers
Mijn nieuwe liefde brengt een bonus in: een zoon van bijna negentien. Zowel vader als zoon gaat zich verplaatsen van het oosten naar het westen van het land, naar Big City Rotterdam.
Met de vader ga ik een huis kopen maar de bonus wil zelfstandig zijn en op kamers.
‘Dan zoeken we toch even een kamer voor je’, zeg ik optimistisch, niet gehinderd door enige kennis van zaken op dat vlak.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
De zorgjuf
Het zorgcentrum heeft een hal die het goed zou doen in een crematorium. Misschien is dat om vast te wennen aan wat hier tamelijk onvermijdelijk is.
Mijn moeder gaat er vooralsnog tijdelijk heen, nadat haar hart er bijna mee stopte. Ze krijgt er een logeerplek mét zorg, althans dat denken we
Marga’s Magazine is voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
No 176
Kleine kunstwerkjes gemaakt van schijnbaar willekeurig uitgeknipte woorden, erg leuk.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit gedicht kun je als niet-lid lezen.
