Van mij
#genietengenietengenieten
‘Sommige woorden worden te veel gebruikt en betekenen te weinig.’
‘Zoals?’
‘Genieten, komt op sociale media veel te vaak langs, soms zelfs in drievoud: genieten, genieten, genieten. Of de nog gruwelijker variant: genietse met een s of een z, naar eigen willekeur.’
‘Wat heb je tegen genieten dan?’
‘In de kern niets behalve dat ik het nooit.’
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
Illusies
‘Het leven is één grote desillusie.’ Ze zitten samen in de woonkamer, zij met de krant, hij met wijn, een fles.
Ach Jezus, daar gaan we weer. Die plaat zet hij nou al maanden op.
‘Ooh ja?’ zegt ze dan ook, onwillig om zich los te maken uit haar dagelijkse portie wereldleed.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Vrouwen
‘Vrouwen, da’s niks, ik begin d’r niet meer aan. Ja, een neukertje natuurlijk, das logisch…
Hij is groot en Antilliaan en ondanks de bewolking draagt hij een zonnebril. Hij gaat verder met zijn visie op vrouwen tegen een man naast hem van hetzelfde kaliber.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Oud meisje
`Zit je nou met raam open? Het is herfst hoor, tís hier koud.’
‘Het woord kou heeft geen betekenis meer voor me, mijn temperatuur ligt consequent vijf graden boven het landelijk gemiddelde, die van vrouwen ónder de vijftig welteverstaan.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je ook als niet lid lezen.
Mejuffrouw Janssen
Mejuffrouw Janssen, niemand wist haar voornaam, legde haar haakwerk neer en streek door haar haar. Vandaag was de slager vertrokken uit het dorp.
Mejuffrouw Janssen was achtenveertig jaar en woonde al haar hele leven in het huisje waar ze nu aan tafel zat. Eerst samen met haar moeder maar nu alweer jaren alleen. Ze was nooit getrouwd, nooit verloofd, er was nooit iemand om haar hand komen vragen.
Goliath
‘t Is een heleboel man, één meter achtennegentig lang en honderdvier kilo zwaar. Vijf keer in de week trainen levert een gespierd, goed geproportioneerd lijf op, dat zag ik al wel op de foto’s.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je ook als niet-lid lezen.
Moezelman
Hij zit op een Hollandse camping aan de Moezel voor zijn camper. Hij draagt een sportbroekje waarvan alleen de pijpen zichtbaar zijn. De rest wordt gecamoufleerd door een enorme hangbuik met middendoor een groot rood litteken dat van zijn borst naar zijn buik loopt. Een aantrekkelijk plaatje is het niet.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Dood van een eigenheimer
Hij gaat dood… mijn vriend Harry.
Hij ligt in een hospice, van honderd naar nul in een week of wat.
Zesenvijftig, da’s geen leeftijd om dood te gaan, dat vond hij zelf ook.
‘Zesenvijftig…dat gaat toch nergens over,’ zei hij, ‘God ziet wat in me, of juist niet dat hij dit doet
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Koffers
Voor mijn ouders betekende opvoeden vooral vertellen wat je niet goed deed en nooit vertellen wat je wel goed deed. Gemeten op een pedagogische schaal van nul tot tien scoorden ze een drie.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Eetlust
In Engeland, op het Isle of Wight, loopt elke dag op hetzelfde tijdstip een man met een hond. Een man van formaat, dik met een opmerkelijke concentratie kilo’s van zijn borst tot zijn knieën. Daarboven en daaronder is hij bijna schriel wat hem een eigenaardige ruitvorm oplevert.
Zijn hondje heeft de hoop op een leuk leven met rennen en stokken opgegeven en sjokt elke dag dezelfde route met hem mee. Het hondje is ook dik, een treffende uitvoering van een worst op pootjes.
Stoofpeertjes
‘Ik heb weer een kookboek gekregen voor mijn verjaardag.’
‘En, is het wat?’
‘Er staan vierentachtig recepten in om stoofpeertjes te maken. In totaal honderdtweeënzeventig bladzijden met glossy foto’s van peertjes in alle mogelijke varianten.’
‘Vind je stoofperen lekker dan?’
‘Het gaat, maar ik hou van koken dus ik krijg eeuwigdurend kookboeken als ik jarig ben.[
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Feest!
Het is weer zo ver, mijn moeder is jarig. Deze keer is het extra feest want ze wordt negentig.
Om het te vieren wil ze naar een restaurant. Ik krijg de opdracht om iets te regelen.
‘Geen gek eten hè of van dat buitenlandse, dat lusten we niet.’
‘Ok’, zeg ik en denk Chinees en Indonesisch is ook buitenlands eten en dat eet je wel.
Buitenkans
Ze wachten met zijn tweeën in de aula tot de kist met het lichaam van buurman Jan wordt binnengebracht.
Wat verkreukeld zitten ze naast elkaar in de te witte, strakke aula in hun uit de mottenballen opgeduikelde zondagse pakken. De aula ademt de efficiënte sfeer die emoties binnen de perken houdt en de abstracte kunst aan de wanden wil je doen geloven dat doodgaan niks erg is.
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Een kopietje
Hij zit wat verfrommeld tegenover me: Rob, een grote, blonde reus met heel lichtblauwe ogen. Twintig kilo minder rond zijn taille zou hem niet misstaan maar hij houdt van lekkere dingen en álles is lekker.
‘Wat is er?’ vraag ik hem.
‘Nou, uh, uhm,’ stottert hij, ‘ik had even wat met iemand.’
‘Oh, dat overkomt de beste’, doe ik leuk maar hou verder mijn mond want hij kijkt gekweld.
‘Ik had een man ontmoet.’
‘Echt?’ zeg ik, een beetje verbaasd, ‘ik wist niet dat je van de herenliefde was?’
Patrick Roche, 21 poetry slam
Patrick Roche is een bekroond dichter. Video’s van Patrick’s werk zijn 9 miljoen keer bekeken op YouTube, waardoor hij een van de meest populaire spoken word-dichters is.