Grenzeloos vrij

‘Je leest weleens dat mensen een tijd dood in huis liggen, nou, dat zou bij mij zomaar kunnen gebeuren hoor. Als de buren net even met vakantie zijn en ik leg het loodje, nou, dan vinden ze me pas als de vliegen tegen de ramen zitten.’
Toen ik nog werkte zei ik dat eens tegen een jongere collega. Die was helemaal in shock.
‘Da’s toch erg?’ en ‘heb je geen vrienden dan?’
‘Nee,’ zei ik, niet één.’
‘Maar dat kan toch niet, niet één? Echt niet?’
‘Nee, nooit gehad ook.’
‘Maar alleen doodgaan is toch vreselijk?’
‘Waarom dan?’ vroeg ik.
‘Nou dan ben je een soort van mislukt als mens.’
‘Meet je je succes af aan het aantal mensen rond je kist dan? Terwijl ik dan dus dood ben?’
‘Nou ja, nee, dat niet natuurlijk maar…’
Hij was helemaal in de war. Maar ik dacht: wat maakt het mij nou uit of ik geslaagd ben als mens voor de buitenwereld? Ik ga echt niet om die vliegen te voorkomen relaties onderhouden met mensen. Ik hou namelijk niet van mensen.
Ik ben goddank nu met pensioen, de bevalling die werk heet zit erop. Dat werk was nog te doen, beetje rommelen in de archieven, maar jemig, die mensen en hun sociale neigingen, hun behoefte aan gezelligheid. Gezelligheid is wat mij betreft het ultieme woord voor geestelijke leegstand.
‘Doe toch leuk mee!’, riepen ze dan, want ik zette altijd mijn hakken in het zand bij iedere vorm van gezamenlijkheid, al dan niet ondersteund door onnavolgbare kwalen.
Nee, ik doe niet leuk mee want ik vind het niet leuk, ik vind jullie niet leuk, ik vind jou niet leuk. Ik vind de gemiddelde mens doodvermoeiend met zijn eindeloze gewauwel. Want hoe sociaal ze zichzelf ook verpakken, mensen zijn alleen geïnteresseerd in zichzelf. God, wat horen ze zichzelf graag praten, meningen moeten worden geventileerd, ideeën wereldkundig gemaakt, diepzinnige inzichten gedeeld en andere flauwekul waarmee ze hun bestaan rechtvaardigen.
Weet je wat het is? Een gemiddeld mens is doodsbang voor zichzelf. Ze kunnen niet alleen zijn en ze hebben van de wereld om hen heen ‘bewijsjes’ nodig dat ze ertoe doen. Ze noemen dat vriendschap, relaties zo je wilt. En als iemand daar iets aan ontleent dan is het mooi hoor, we leven in een vrij land.
Maar ik bedank.
Los van het feit dat ik geen zin heb om in het rollenspel van een ander mee te spelen, vind ik mijn eigen gezelschap gewoon oneindig veel interessanter. Ik ben óók alleen in mezelf geïnteresseerd, alleen val ik er een ander niet mee lastig.
Weet je hoe bevrijdend het is als je begrijpt dat je prima zonder ‘bewijsjes’ kan?
Fantastisch, euforisch, grenzeloos vrij, de onafhankelijkheid ten top.
Nee, niks meer aan doen, ik ben volkomen senang.
En die vliegen neem ik op de koop toe.