Met enige regelmaat word ik aangezien voor een niet-westerse immigrant. Een korte bloemlezing uit
een reeks ongemakkelijke situaties tot nu toe:
Op straat, in het Haagse winkelcentrum de Leyweg
Een schreeuwend meisje op straat: Ahmiet! Ahmiet!
Zelfde schreeuwende meisje: Hé, hiero, Ahmiet!
Volgende week start ik met mijn nieuwe baan. Tot die tijd maak ik mijn vrije dagen op.
Ik had er nog zoveel, dat ik zelfs vrij ben terwijl mijn bloedjes van kinderen alweer naar school moeten en mijn echtgenote weer aan het werk is.
Aangezien ik ‘s ochtends allerlei klusjes had gedaan, vond ik een bezoek aan het strand meer dan verdiend. Samen met een boek. In de warme zon. In mijn eentje.
Jouw dochter krijgt, vanuit het consultatiebureau, een verwijzing voor het ziekenhuis.
OPDRACHT: bezoek met twee kinderen, op een maandag, het ziekenhuis voor twee controles bij twee verschillende artsen.
Deze week heb ik mijn CV in het template van ons maatschap gegoten. Het template kent een kopje ‘Overige werkervaring ‘en dit bood, wat mij betreft, een uitstekende gelegenheid om wat ‘overigere’ werkervaring te delen. Een kleine twintig jaar geleden had ik namelijk een bijbaantje in een pretpark aan de rand van Den Haag.
Enige tijd geleden was er ophef over de remake Sneeuwwitje en de zeven dwergen, dit bracht mij een herinnering terug aan de periode dat ik meerdere keren als Chippendaledwerg heb opgetreden in Zoetermeer. Eén van de meer surrealistische ervaringen in mijn leven.