Vaarwel
Als je echt niet meer kunt blijven
zeg dan tenminste waar je heen gaat.
Niet omdat ik met je mee wil
of je achterna wil komen.
Als je echt niet meer kunt blijven
zeg dan tenminste waar je heen gaat.
Niet omdat ik met je mee wil
of je achterna wil komen.
Hij gaat dood… mijn vriend Harry.
Hij ligt in een hospice, van honderd naar nul in een week of wat.
Zesenvijftig, da’s geen leeftijd om dood te gaan, dat vond hij zelf ook.
‘Zesenvijftig…dat gaat toch nergens over,’ zei hij, ‘God ziet wat in me, of juist niet dat hij dit doet
Dit verhaal is exclusief voor leden.
Mijn moeder is aan de beurt voor haar booster dus gaan we naar een sporthal in haar buurt. Ik heb er geen zin in. De afspraak is natuurlijk midden op de dag zodat voor en na de prikafspraak en het heen en weer rijden, van mij naar haar – naar de locatie – naar haar – naar mij, je niks meer doet. Het weer heeft zich aangepast aan mijn humeur, een zeurderige regen druilt uit de hemel.
Marga’s Magazine is exclusief voor leden maar dit verhaal kun je als niet-lid lezen.
op Tiengemeten
duurt de zomer minstens tot
einde oktober
Je hebt me opgetild toen ik was omgevallen
je hebt me gedragen door de dagen dat ik niet meer lopen kon
De vlieg vloog, recht omhoog
voorbij de daken, door de wolken
richting de sterren en de maan
zijn dromen waren al voor hem uit gegaan
De eerste druppels spatten op mijn schoenen
vallen koel uiteen op mijn gezicht
langs de spiegelende gevels van de skyline
die vervormen in het valse licht.
Plots denk ik dat ik jou zie lopen
aan de overkant van het water
gehuld in bleke ochtendnevel
toon jij een schim van wie je bent.
Door jouw ogen
kijken in het prille zonlicht
in jouw huid
me vlijen in de vroege dauw
Dit gedicht is exclusief voor leden.