Sale

‘Ik moet morgen naar Ridderkerk, gympies kopen met mijn moeder.’
‘Sneakers, gympies is eighties.’
‘Ok, sneakers, skechers, om precies te zijn. Een tijdje terug wilde mijn moeder een paar nieuwe schoenen, toen zei ik: ‘’Probeer eens skechers, ze wegen niks, zijn comfortabel en lekker zacht.’’
‘’Ik ben een oud wijf en die dragen geen gympen’’, zei ze, totdat ze eens beter om zich heen had gekeken en zag dat zo ongeveer alle ‘ouwe wijven’ op gympies liepen, sneakers voor jou. We hebben toen een paar niet te dure, witte proefexemplaren gekocht. Ze draagt nu niks anders meer, ze gaat er nog net niet mee naar bed.’
‘Succesvolle missie dus.’
‘Ja, nu belde ze dat ze een paar donkerblauwe wilde én dat het uitverkoop was bij Put Mode.’
‘Put Mode?’
‘Put Mode is een modezaak in Ridderkerk die al meer dan tachtig jaar bestaat. Net zo lang als haar klanten want die zijn gemiddeld tachtig plus. Deze dames zijn op zoek naar een zomermantel, een vestje voor als ze rillerig zijn of een wollen rok in een gedekte kleur. Ze hebben een heel eigen vocabulaire en komen altijd in gezelschap van hun vijftig plus dochters.
Mijn moeder koopt er lange broeken in donkerblauw met zo’n ingestikte plooi. En bloesjes, eigenlijk altijd dezelfde, korte mouw, kleurrijk met een fris patroon en een klein kraagje. Daar heeft ze er een slordige honderdtwintig van gok ik. Ik zie het verschil nooit zo goed met de honderdnegentien andere in de kast maar zij wel.
Als ik in de winkel loop zie ik al die vijftig plus dochters en denk: wat een ouwe koppen. Maar ik heb natuurlijk zelf ook een ouwe kop. Alleen registreer je jezelf anders, da’s wel een raar gegeven. Je voelt je negenendertig, denkt dat je er uitziet als negenenveertig, wat je tegenwoordig een soort van jong vindt wat nergens op slaat. Én je denkt dat de ander je ook ziet als je interne negenenveertigjarige zelf, maar die zien het middelbare wijf van tegen de zestig dat je gewoon bent. Pas zei iemand tegen me: ‘’Je ziet er goed uit hoor, helemaal niet als achtenvijftig, meer vierenvijftig.’’
‘Zeg dan niets.’
‘Precies, maar in zo’n winkel veer je helemaal op. Ik vergelijk mezelf vanuit mijn ooghoeken met de andere vijftig plus dochters en dan denk ik: heb ik effe mazzel.’
‘Beetje sauna-effect, met een beetje taille ben je al gauw koningin van het bal.’
‘Dat ja, met de verkoopsters bij Put kan ík me zelfs meten al zijn ze vijfentwintig jaar jonger. Die zien er allemaal uit of ze na sluitingstijd naar de repetitie van het koor van de gereformeerde gemeente moeten. Da’s een sollicitatie-eis denk ik. Net te lange jurken met een blije print, een knot die niks voor je doet en altijd puur natuur.
De andere vijftig plus dochters wisselen nogal qua verschijning. Je hebt van die pezige die het leven hebben ingekaderd tot een overzichtelijk, keurig geheel. Die zitten met een saaie Piet op een smetteloze bank, doen vrijwilligerswerk voor minderbedeelden of werken in de zorg en volgen alle hobbytrends die voorbijkomen, want ‘de slingers moet je zelf ophangen hè’.
Je hebt ook de dikke dochters die achter hun tot in de kist dominante moeder aan sloffen, die zich de hele winkel laten rondbossen terwijl ze bekritiseerd worden, maar zwijgen ‘voor de lieve vrede’ die er nooit komt. Zulke vrouwen kopen op weg naar huis een zak gevulde koeken en eten die in de auto achter elkaar op, om de smaak van ‘ik ben niet goed genoeg’ weg te eten.
Het omgekeerde kan ook, dochters die hun moeder in de tang hebben, dat zo’n tachtigplusser schichtig door de zaak schuifelt en alleen kijkt naar wat afgeprijsd is. Dat zijn enge vijftig plus dochters die hun hardrode acrylnagels als wapens dragen.
Soms kom ik mezelf als vijftig plus dochter tegen in de spiegel, licht grumpy, want geen zin in Put Mode, maar dat mag je niet denken want ‘het is wel je moeder en wees blij dat het nog kan’.
Al gaat het tegenwoordig beter want de clientèle van Put roomde aan de bovenkant nogal af en zelfs de gereformeerde meisjes willen geen ‘zomermantel’. Ze moesten wel vernieuwen als ze zelf tachtig plus wilden worden: dus het werd Put Fashionstore wat ook weer overdreven is.
Maar nu ze opgehipt zijn vind ik de ‘sale’ ook interessant. Kwaliteitsspul want daar zijn ze goed in, voor zo min mogelijk, de ware VOC-mentaliteit.’
‘Fashionata in Ridderkerk.’
‘Ja, we gaan donderdag en dan gelijk even die blauwe gympen kopen.’
‘Sneakers.’
‘Skechers.’