Sterke vrouw

‘Weet je wat het is met de meeste mannen? Ze worden getriggerd door een behoefte uit het bavianentijdperk. Toen hadden vrouwen mannen nodig qua kracht als er een enge dinosaurus langskwam ofzo.’
Mijn vriendin ligt op mijn bank, schoenen uit, voeten op de leuning, de ogen ten hemel geslagen.
‘Die waren er toen al niet meer’, antwoord ik. Ik zit nog niet goed in haar verhaal, ben nog bezig met de kurk en de glazen.
‘Whatever, waar het om gaat is dat mannen en vrouwen niet synchroon lopen.’ Ze is chagrijnig, gedumpt door een vriendje, dat zij nou net wel leuk vond.
Ík vond die man net een bijsluiter bij een hypotheekpolis; veel tekst maar geen idee waar het nou werkelijk over ging. Dat samen met zijn gepolijste tanden in een te brede glimlach lijkt het mij dat er niet veel verloren gaat, maar zij ziet het anders.
‘Mannen zijn gewoon blijven steken in dat oerding.’
‘Ik ken anders ook vrouwen, vijftig plus, die nog steeds dromen van een boeket op rechts en een ring op links, in een assepoester-ambiance. Over oerdingen gesproken.’
‘Oh ja, kom jij maar weer op voor mannen.’
‘Ik kom niks op, ik denk dat we allemaal misschien een beetje in de war zijn door het relationele keuzepalet. Wat heeft de laatste prins tegen je gezegd dat je zo’n humeur hebt?’
‘Hij vond me een sterke, dappere vrouw.’
‘Wat een lul.’
‘Wees stil, zo grappig is het niet.’
‘Ik luister toch.’
‘Hij vindt me dus een sterke, dappere vrouw omdat ik een bedrijf heb waar ondertussen vijf mensen werken en omdat ik zo goed als in mijn eentje drie kinderen heb opgevoed.’
‘Is toch ook zo?’
‘Had ik een keus dan? Wat moet je als je drie kinderen onder de vijf hebt en je partner verongelukt? Voor het babyluik waren ze te groot en in een rieten mandje bij Jeugdzorg op de stoep was ook geen optie.
Da’s niet stoer, da’s gewoon maar doorgaan.’
‘Je had ook bij de eerste de beste man in zijn benen kunnen gaan hangen, valium, drank, of medicijnen kunnen slikken als permanente verdoving, maar dat heb je niet gedaan…’
‘Als ik alle flessen wijn van toen nog eens op zou moeten drinken, zou ik nog wel even zoet zijn.
Maar daar gaat het niet om, ik ben in zijn ogen een sterke vrouw en daar kan hij niks mee.
Hij heeft geen rol bij mij, althans niet die van redder, held of brede schouder. Ik zei: ‘’je kan gewoon je supermanpak thuis laten en met me uitgaan, dansen, eten, vrijen.”
Maar nee, hij wil persoonlijke noodzaak voelen. Zijn eerste ex had borderline, de tweede een rugzakje ter grootte van de Euromast, inclusief al het bijbehorende drama. Hij ging er bijna aan failliet en aan onderdoor maar blijkbaar is het oerding sterker, want hij zoekt het wéér. Eindstand: enge vrouwen zijn fijn, sterke vrouwen zijn eng.’
Mijn vriendin kijkt naar me met een galgenblik. Haar conclusie lijkt me geen wetenschappelijk waterdicht verhaal, maar ik snap wel wat ze bedoelt.
‘En nodig hebben, wat is nodig hebben?’ gaat ze verder.
‘Vroeger had ik mensen nodig, dacht ik dat de wereld zou vergaan als mensen bij me weggingen. Maar hoe ouder je wordt, hoe meer je begrijpt dat dat niet zo werkt. Mensen gaan dood, mannen verlaten je, kinderen gaan hun eigen weg en je kunt er gewoon mee omgaan. Het één is een grotere worsteling dan het ander maar je veert weer terug, wordt weer blij en gaat verder waar je gebleven was.’
‘Dan ben je toch een sterke vrouw, door dat niet verzuurd of verbitterd te doen? Nog steeds glijdend en struikelend omdat je niet vindt dat je alwetend bent? Ik vind je in ieder geval een sterke vrouw.’
‘Ik jou ook, wil je met me naar bed?’
‘Als het echt iets voor je doet, wil ik het overwegen…’