Dansen

‘Nog wat gedaan dit weekend?’
‘Ben wezen dansen…’
‘Oh lekker, zo’n veertig-plus partijtje?’
‘Nou, lekker…’
‘Nee, niet? Begon het te laat voor je?’
‘Nou ja, ik kan heus wel laat opblijven.’
‘Tuurlijk…’
‘Ik was dansen in zo’n spirituele levensader.’
‘Levensader??’
‘Ja joh, je kent het wel… koken met groenten die terecht vergeten waren, zoeken naar de godin in jezelf en ontdek je plekje met een masseur die zijn geilheid handig heeft verwerkt in zijn beroepskeuze. Ik word er altijd een beetje knijperig van, maar goed, iedereen loopt zijn levenspad op geheel eigen wijze, zullen we maar zeggen.’
‘Klinkt niet helemaal als jou inderdaad.’
‘Nee, maar je kan er ook dansen en mijn vriendin vindt het daar leuk en zei: “Je moet echt eens mee.” Ik was een beetje huiverig maar ze zei: “Doe niet altijd zo benepen… ‘t is gewoon dansen.’’
Ik dacht ok dan, want ik wilde natuurlijk niet benepen zijn. Maar ja… bij het binnenkomen ging het al mis. Bij de jassen stond een man met een hele grote baard, die me te lang aankeek om het comfortabel te houden en zei: “Wat fantastisch om jou hier te zien.” Ik scande gelijk mijn hersens want hij kende me blijkbaar, maar ik kwam er niet achter dus ik vroeg waar we elkaar ook alweer van kenden. Zegt-ie: “Níet, maar je straalt warmte uit en liefde.”
‘Linksdraaiend versieren… of zo?’
‘Geen idee maar ik heb met een koele blik de warmte laten verdampen.
Toen ging ik wijn bestellen bij een gozer achter de bar.
“Het is zelfbediening”, zei die.
‘’Wat sta je daar dan te doen?’’
Hij negeerde me en zei: “Wijn uit het vat tappen en geld in een bakje ernaast doen.”
“Ik wil pinnen.”
“Kan niet.”
“Het is 2022 hoor.’’
Mijn vriendin zei: “Hou je mond, ik betaal wel.” Met de wijn vervolgens naar de dansruimte.
“Wel even je schoenen en sokken uitdoen”, zei ze.
Ik verstijfde… “Schoenen uit?”
“Ja, de zaal heeft vloerbedekking, die moet schoon blijven voor de kom-thuis-bij-jezelf cursus en het voelt ook gewoon fijn.’’
“Elke kalknagel, zwemmerseczeemteen of zweetvoet wrijft over die vloerbedekking en ik moet daar op lopen.’’
‘’Benepen, benepen, benepen’’, zei mijn vriendin.
Ik herpakte me weer en dacht: ok, ik ga fijn dansen want ik ben zeer ruimdenkend en sta open voor nieuwe ervaringen tenslotte. Binnen een minuut komt er een vrouw met grote borsten die in haar truitje een eigen dansje doen, met haar armen in de lucht veel te dicht bij me staan. Ik draaide weg en stond toen voor een man die schokkerig op het ritme stond te kreunen in een vale joggingbroek en een t-shirt in een zelfde tint. Weer een slag gedraaid stond ik voor weer een man die ik niet heel goed zag maar wel heel erg rook. Mijn vriendin stond in de andere hoek een soort heksenhuppel te doen. Ik vond het een moeilijke avond.
‘’Hoiiiiii’’, hoorde ik; stond die vent van de warmte en liefde weer achter me.
“Jij weer’’, zei ik…
“Ik denk dat je heel erg vastgehouden moet worden.”
‘’Met of zonder broek?’’ Want ik had hem door ondertussen.
‘’Hoe jij me wilt ontvangen.’’
Ik heb mijn jas gepakt en ben naar huis gegaan.
Ik ga gewoon beter op harde vloeren, happy hardcore en mannen die bier kopen.’