Ik was een jaar of zestien toen ik voor het eerst verkering kreeg. Met een begrafenisondernemer! Ik leerde hem kennen op de begrafenis van een mevrouw waar ik in de huishouding had gewerkt. Een hartstikke leuke knul, we zijn zelfs een jaar verloofd geweest. Samen hadden we een spaarbankboekje en we spaarden iedere cent die we verdienden.

‘Ik was nog geen zestien toen ik zo rond ’48, ‘49, samen met een vriendin bij de Victoria ging werken, de chocolade- en biscuitfabriek in Dordrecht. De EMF, de Elektro Motoren Fabriek, zat ernaast en daar werkte mijn eerste verkering. Ik sprak altijd met hem af in mijn lunchpauze. Samen met een vriendin die ook een knul had gingen we dan wandelen of gewoon op een bankje zitten kletsen.’

‘Ik was een vriend van Bas, haar broer, daar schaakte ik mee. Ik kwam al bij haar thuis. Ik zat een keer bij hen aan tafel en zat heel lang naar haar te kijken. Toen ze terugkeek gaf ik haar een knipoog. Dat was voor mij het begin, dat oogcontact.’

‘Ik woonde op Rotterdam-Zuid, Feijenoord, en toen ik een jaar of vijftien, zestien was kreeg ik het met de eerste jongen. Dat was de buurjongen, maar dat is niks geworden want het mocht niet van mijn moeder, ik was te jong.

‘Ik zat bij de Vereniging Natuurvrienden, die organiseerde een veertiendaagse wandeling in Oostenrijk. Je overnachtte dan in herbergen en bij boeren, dat was erg leuk. Tijdens die reis ontmoette ik Loes, dat was de eerste keer dat ik echt met een meisje kennismaakte.

‘Van ’t Hoofd naar ‘t Hof, zo heb ik Henk ontmoet, ik was zeventien. Veel tieners liepen daar toen, het was nog een hele wandeling. Je liep één keer heen en één keer terug, meestal in de weekends. Vóór Henk heb ik nog even met een andere jongen in het gras gezeten maar die was het niet. Met Henk was er een enorme klik, op alle fronten. Hij bracht me een keer thuis, toen stond mijn vader voor het raam. Die wilde weleens weten wie die jongen was. Bleek hij bij hetzelfde bedrijf als mijn vader te werken, bij Van Ommeren, de olieopslag. Henk op het hoofdkantoor in Rotterdam, mijn

‘Ik heb eerst een paar vriendjes gehad maar daar kwam verder niks van. Maar toen ik veertien was kreeg ik verkering met Sjaak. Die was toen zestien. Ik had hem gezien, op zijn brommer, op de boulevard in Vlaardingen. We hebben toen naar elkaar gezwaaid.

‘Verkering, ja wat moet je daar nou over zeggen eigenlijk? De eerste keer dat een jongen werk van me maakte was ik een jaar of vijftien, zestien. Ik kwam thuis, het was zomer en mijn vader zat op de stoep, zo achterstevoren op de stoel, weet je wel, met zijn armen over de leuning. Ik zie het nog voor me. Naast hem zat een jongen die ik wel kende van gezicht.

‘Ik diende bij de mariniers en werd voor achttien maanden uitgezonden naar Papoea Nieuw-Guinea. Pas toen ik terugkwam leerde ik Ineke kennen, al kende ik haar al wel van gezicht. We kwamen in dezelfde kerk, net als onze ouders, we zaten gewoon in dezelfde kring.

‘Elke zondag ga ik met de jongens van de gang een patatje halen in winkelcentrum De Loper. Als het regent mogen we binnen zitten, anders zitten we buiten met zijn zevenen. Sinds twee jaar woon ik in een appartement in Drieën-Huysen Noord. Ik heb het prima naar mijn zin maar met de liefde ben ik wel klaar.

‘Ik heb twee keer verkering gehad toen ik jong was, met de eerste een jaar of vier maar dat ging steeds aan en uit. Daar kwam bij dat haar moeder het niks vond want haar dochter kon goed leren en ik was maar banketbakker. Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt en al haar brieven teruggestuurd. Toen was het klaar.

‘Ik ben echt op zijn benen gevallen. Ze kwamen goed uit in zijn padvindersuniform met kousen met van die kwastjes…Dat vond ik zo’n mooi gezicht. Bij mij thuis hadden we allemaal van die magere stokken: een paar jongens riepen me eens na: “Er hangt een draad uit je rok, oh nee, het zijn je benen.”

‘Zo net na de oorlog, ik was een jaar of vijftien, kreeg ik mijn eerste vriendje. Eigenlijk vond ik hem een beetje eng, om te zien dan. Als hij me thuisbracht probeerde hij me altijd te zoenen, maar dan drukte ik snel op de bel en zei dan: ‘’Niet doen, ik heb al aangebeld.” Maar ik had in ieder geval iemand om mee te praten. De verkering heeft niet lang geduurd, maar toen het uit was, zijn we bevriend gebleven.’

‘Ik was anderhalf toen ik mijn vrouw in mijn armen gedrukt kreeg. Dat kwam zo, mijn moeder hielp haar vriendin met bevallen. Mij hadden ze tussen kussens in een grote kuipstoel gezet. Toen de baby er was, legden ze haar bij mij. “Hier heb je je vrouw”, zeiden ze. En ze is het nog geworden ook. Haar moeder overleed aan een black-out aan haar hoofd toen Hendri zes maanden was. Ze is toen naar haar grootouders gebracht in Werkendam, die hebben haar grootgebracht.