Marga's Magazine

‘Ik heb het bepaald gemaakt, dat zie je zeker wel?’ De man, een zestiger met meer buik dan nodig en minder haar dan wenselijk, kijkt met een zelfgenoegzaam lachje naar de makelaar. Hij neemt een trek van een dikke sigaar, blaast een grote rookwolk de ruimte in en wacht op de bevestiging die hij graag hoort. Ze zitten met zijn tweeën in de woonkamer van zijn penthouse: 180m2, gelegen op de achttiende verdieping met uitzicht op de haven.

Dit verhaal is exclusief voor leden.

Samen met mijn vriendin loop ik richting centrum. Ze is een beetje mijn tegenpool, zowel innerlijk als uiterlijk. We zijn alleen even lang maar dat is het. Ze doet aan spiritualiteit, gelooft in reïncarnatie, zielsgesprekken en emotieregulering. Vroeger plakte ze veertjes op haar agenda, om de zachtheid in haar bestaan vorm te geven of zoiets. Ik vond daar altijd iets van, toen.

Dit verhaal is exclusief voor leden.

Hij gaat dood… mijn vriend Harry.
Hij ligt in een hospice, van honderd naar nul in een week of wat.
Zesenvijftig, da’s geen leeftijd om dood te gaan, dat vond hij zelf ook.
‘Zesenvijftig…dat gaat toch nergens over,’ zei hij, ‘God ziet wat in me, of juist niet dat hij dit doet

Dit verhaal is exclusief voor leden.

Mijn nieuwe liefde brengt een bonus in: een zoon van bijna negentien. Zowel vader als zoon gaat zich verplaatsen van het oosten naar het westen van het land, naar Big City Rotterdam.
Met de vader ga ik een huis kopen maar de bonus wil zelfstandig zijn en op kamers.
‘Dan zoeken we toch even een kamer voor je’, zeg ik optimistisch, niet gehinderd door enige kennis van zaken op dat vlak.

Dit verhaal is exclusief voor leden.

‘Zo, daar zijn we weer met zijn allen, wat fijn weer! Ik stel voor dat we elkaar eerst even bewust groeten. Draai jezelf naar je rechterbuurman, en daarna naar de linker en zeg: Goeiemorgen, laten we er een fijne meeting van maken, gevolgd door de naam.
Ja? Iedereen elkaar bewust gegroet? Mooi dan gaan we van start.

Dit verhaal is exclusief voor leden.

De deurbel gaat. Het is Fons, nog bezig om zijn fiets op slot te zetten. ‘Ja, ik dacht ik bel maar vast aan, want je komt altijd zo langzaam naar beneden. Anders sta ik maar te wachten en het regent en waait nogal.’ Dat hij daar aanmerkelijk minder last van heeft in zijn parka dan ik in mijn t-shirt in de deuropening ontgaat hem.
Hij loopt met grote bergschoenen de trap op, een spoor van blubber achterlatend.

Dit verhaal is exclusief voor leden.

Ze wachten met zijn tweeën in de aula tot de kist met het lichaam van buurman Jan wordt binnengebracht.
Wat verkreukeld zitten ze naast elkaar in de te witte, strakke aula in hun uit de mottenballen opgeduikelde zondagse pakken. De aula ademt de efficiënte sfeer die emoties binnen de perken houdt en de abstracte kunst aan de wanden wil je doen geloven dat doodgaan niks erg is.

Dit verhaal is exclusief voor leden.

‘Vrouwen, da’s niks, ik begin d’r niet meer aan. Ja, een neukertje natuurlijk, das logisch…
Hij is groot en Antilliaan en ondanks de bewolking draagt hij een zonnebril. Hij gaat verder met zijn visie op vrouwen tegen een man naast hem van hetzelfde kaliber.

Dit verhaal is exclusief voor leden.

Hij zit om vijf uur ‘s middags in het buurtcafé. Zijn dikke buik leunt tegen de bar en zijn korte benen halen maar net de onderste rand van de barkruk. Eerst kijkt hij strak voor zich uit maar begint dan op smalende toon tegen de barman: ‘Mijn vrouw heeft de diepgang van de lokale gemeentevijver! Als je d’r schedel licht zie je vijftien hersencellen, meer niet, en de helft is ook nog aangevreten.

Dit verhaal is exclusief voor leden.

Poes braakt, elf keer om exact te zijn. Da’s niet goed dus op naar de dierenarts. De praktijk is op loopafstand, gevestigd in een vakkundig gerestaureerd pand uit de jaren dertig.
De twee piepjonge assistentes zeggen monter goedemiddag en ik neem plaats in de wachtruimte.

Dit verhaal is exclusief voor leden.