Wat is het lang geleden dat ze zo’n mooie avond heeft gehad. Ze is sowieso veel te lang niet uit geweest. Haar vrienden zijn er al een tijd niet meer voor te porren, want drukke banen, drukke gezinnen, drukke kinderen. Echt hele drukke kinderen.
En om nou in haar eentje de stad in te gaan. Nog los van het feit dat het tegenwoordig voor een vrouw alleen ’s avonds nauwelijks meer veilig is, had ze ook niet goed geweten hoe ze contact zou moeten leggen met anderen, met vreemden. Ze is sociaal nou eenmaal niet zo vreselijk handig.
Maar vanavond is alles anders. Vanavond heeft ze haar stoute schoenen aangetrokken, haar schroom overwonnen en beleeft ze de avond van haar leven. Er wordt gedanst en zij danst mee. Geholpen door de deejay van dienst die al de hele avond haar muziek draait. Alle nummers die ze in haar eigen Spotify-lijst heeft staan passeren de revue, alsof het zo heeft moeten zijn. En ze danst. Ze danst als nooit tevoren. Ze danst zo vrij en ritmisch dat iedereen inmiddels de dansvloer heeft verlaten en er rondom heen een kring heeft gevormd.
En zij, zij staat in het midden in de spotlights en ze danst. Haar heupen deinen op de golven van de muziek, haar muziek, begeleid door het ritmische geklap van het andere uitgaanspubliek, dat haar alle ruimte biedt om te stralen en dat bewonderend toekijkt.
En zo laat ze zich meevoeren, tot de allerlaatste klanken zijn weggestorven.
Dan opent ze haar ogen en kijkt de kamer rond. Haar lege kamer. Misschien nog één drankje en dan naar bed.
Behendig manoeuvreert ze haar rolstoel de open keuken in om nog één rood wijntje in te schenken.
Wat was het een prachtige avond. Weer net zo als vroeger.
Deining
Over
Jan van Vliet
Zijn naam is J. van Vliet. Jan voor intimi, een Rotterdamse dichter. Waarom dichter? Uit noodzaak. Dichter word je niet, dat ben je.
In zijn geval de trotse maker van een tweedelige, in eigen beheer gepubliceerde dichtbundel:
‘Waar het hart klopt’ en Thuishaven’.
In totaal 46 gedichten met bij elk gedicht een lino van Marjon Euser.