Logopedie

‘Probeer het nog eens opnieuw. U kunt het best.’
‘Ik heb de son in de soute see sien sakke.’
‘Hoort u het nou zelf niet?’
‘Wat dan wijffie?’
‘Ik heb de son in de soute see sien sakke.’
‘Ja, dat seg ik toch?’
‘Ja, maar het moet zijn: ik heb de zon in de zoute zee zien zakken.’
‘ja, psies, dat seg ik!’
‘Nee, u spreekt nog steeds de z uit als een s.’
‘Ik? De set uitspreken als een s? Jesus van Nasareth te paard, hoe kommie daar nou bij?’
‘Maar ik heb u toch de opnamen terug laten horen? U zegt toch ‘son’ in plaats van ‘zon’, ‘sout’ in plaats van ‘zout’? U praat nog steeds plat Amsterdams en daar wilde u toch juist vanaf?
‘Maar daar bén ik toch vanaf wijffie? Ik spreek toch suiver algemeen beschaafd? Sal effe lekker worden. Twee jaar logopedie en dan gaat sij me vertellen dat ik nog steeds Amsterdams praat. Je sou jeself eens moeten horen!’
‘Maar het gaat nu niet over mij hè. Ik ben hier de logopedist, u betaalt mij om u van uw accent af te helpen. Al waag ik te betwijfelen of dat op deze manier ooit gaat lukken.’
‘So, mevrouw waagt het te betwijfelen. Attenoje, heb ík dat? Jij heb er echt geen sjoege fan hè! En dat noem sich logopedist!’
‘Ik denk dat u het gewoon niet kan horen van uzelf. Dat het een soort blinde vlek is als het ware.’
‘Een blinde flek?’ Ik sit hier toch voor de logopedie? Ik ben toch niet bij de opticien? Het is hier toch de Eilof niet?’
‘Ja, dat bedoel ik!’
‘Wat bedoel u?’
‘De ‘Eilof’. Het is ‘Eyelove’, op zijn Engels.’
‘Ja, as of ik dat niet weet! Ik hou hiermee op hoor wijffie! Dit heb helemaal geen sin so!’
‘Tja, misschien hebt u wel gelijk hoor. En ach, het heeft toch ook wel zijn charme, zo’n Amsterdams accent?’
‘Ik ga naar huis. Me eige huis, me plek onder de son.’
‘Lijkt me een goed idee. We moesten het hier maar bij laten, meneer Froger.’