Toneelspeler

Hij droomde al zijn hele leven van een carrière als toneelspeler. Hij dacht nauwelijks aan iets anders. Oefenen deed hij dagelijks, soms voor een spiegel, soms voor een etalageruit. Net hoe het uitkwam.
In de huid kruipen van een ander, daar leefde hij voor. Hij probeerde altijd nieuw publiek te vinden. In het begin kwamen alleen zijn ouders en een paar trouwe vrienden kijken naar zijn spel maar tegenwoordig groeide het aantal bezoekers gestaag. Elke zondagmiddag trad hij op en het werd gewaardeerd. Hij was gelukkig, al droomde hij ervan om ontdekt te worden. Maar hij was zeker niet ontevreden met zijn groeiende schare fans. Zo kabbelden de weken voort. Op een dag midden in de voorstelling ging het dak eraf, letterlijk. Iedereen keek omhoog en schrok van de stem die zei: ‘Hier zitten ze, allemaal bij elkaar. Dat gaan we even oplossen.’
Het publiek schoot alle kanten op, er was paniek, ze zaten als ratten in de val.
’t Is voor mekaar hoor,’ zei de rattenvanger, ‘we hebben ze allemaal.’
De toneelspeler was ontdekt.