Worst

Joop was bootsman op de grote vaart. Hij had dat een aantal jaren gedaan toen hij werk kon krijgen als kapitein op het plezierjacht. Het jacht was van rijke mensen die in de zomer tochten maakten naar Frankrijk. Hij deed van alles aan boord want het jacht lag vaker stil dan dat het onderweg was. Toen de eigenaar, mijnheer Van Zomeren, hem dan ook een keer vroeg worstjes op te warmen voor hem en zijn vrouw, was dat niks bijzonders.
Hij warmde de worstjes uit blik op en bracht ze naar het echtpaar.
Even later kwam van Zomeren naar hem toe en vroeg: ’Heb jij een worstje op?’
‘Nee’, zei Joop.
‘Weet je dat zeker?’ vroeg hij.
‘Ja dat weet ik zeker’, zei Joop.
‘Er waren maar negen worstjes en op het blik staat dat er tien in zitten.’
‘Tja,’ zei Joop, ‘dat kan zo zijn maar ik heb geen worstje op.’
Daarmee was de zaak afgedaan.
Toen ze een paar weken later op weg waren naar Frankrijk, kwam Van Zomeren naar Joop toe met een brief.
‘Herinner je je die keer dat er maar negen worstjes in een blik zaten? Ik heb de fabrikant geschreven en antwoord gekregen. Er zitten tien worstjes in een blik.’ Hij wees op de brief. ‘Hier staat het, dus geen negen.’ Hij keek Joop vragend aan.
Die zei: ‘Dus jij gelooft de worstfabrikant eerder dan mij?’
‘Nou ja, ik heb het hier zwart op wit staan, er horen tien worstjes in een blikje te zitten’, zei hij nog een keer.
‘Goed,’ zei Joop, ‘dan neem ik ontslag.’
Hij stapte dezelfde dag op de trein, terug naar Nederland. Het varen was voorbij want hij vond nieuw werk in een fabriek aan de wal.
Weken later kwam hij op zijn fiets uit zijn werk en zag een grote slee voor zijn huis staan.
Zijn vrouw kwam hem buiten al tegemoet. Van Zomeren zat samen met zijn vrouw in de zondagse kamer. Ze had snel de kachel aangestoken en ze thee gegeven uit het mooie servies. En daar zaten ze nu, te wachten tot hij thuiskwam.
Van Zomeren ging staan toen hij Joop zag en zei tegen hem: ‘Ik ben je een excuus verschuldigd.’
Joop knikte alleen en zei: ‘Ja.’
‘Ik had je moeten geloven.’
‘Ja’, zei Joop weer.
De man vroeg hem weer in dienst te komen en Joop accepteerde het aanbod.
Hij bleef er tot zijn pensioen. Bij het afscheid kreeg hij een blikje worstjes.