Het was warm voor de tijd van het jaar. De mol liep door de steeg, min of meer op de tast maar hij wist de weg.
‘Alweer op pad?’ vroeg de goudvis uit een openstaand raam.
‘Ik ga naar therapie, naar lichttherapie want ik ben bang in het donker.’
‘Oh, da’s onhandig, dat zou hetzelfde zijn als dat ik bang was voor water. Maar wat doen ze dan met je?’
‘Ze geven me beetjes donker en ze voeren de dosis langzaam op.’
‘En ’t is net zulk lekker zonnig weer vandaag.’
‘Ja, en zo heerlijk licht.’
‘Ga gewoon ergens anders wonen, dan hoef je niet naar therapie.’
‘Wauw, da’s een goed idee zeg’, zei de mol en voelde zich acuut verlicht.