Geestig

‘Ik zag een programma over BDE.’
‘En dat is?’
‘Een bijna-doodervaring.’
‘Ah, en was het wat?’
‘Nou ik was wel gefascineerd, een paar mensen waren best wel dood geweest en die ervaring was nogal magisch gebleken. Een tunnel van licht, tijdloosheid, eindeloze kleuren en allesomvattende, liefde, alles was goed.’
‘Geloof je dat dan?‘
‘Weet ik veel, ik was nooit dood maar daar gaat het niet om. Het klonk wel lekker en het idee dat je bewustzijn vergroot wordt kon ik snappen.’
‘Ok.’
‘Het ging ook over vorige levens maar daar heb ik niks mee. Die verhalen gaan nooit over het leven als holbewoner of als paria in een ellendige kaste, maar het zijn altijd van die interessánte levens. Of je vorige leven wordt een soort excuusverhaal, je problemen blijken tijdens de rebirthing-therapie niet je eigen schuld maar die van een verre voorouder te zijn.
Toen kwamen de mediums aan bod, ectoplastisch goochelen met de emoties van anderen. Kijk, laten we ervan uitgaan dat je na je dood upgrade naar een betere versie van jezelf. Dan lijkt me dat als je contact wilt maken je niet met de lichtknopjes hoeft te prutsen of de tafel hoeft te laten bewegen. Of dat je via gebrekkige klanken die alleen het medium zelf begrijpt, teksten serveert als: alles is nu goed, laat de last los die je meedraagt en we blijven verbonden. De ultieme volzin die mensen met putdiep verdriet willen horen.’
‘Twijfelachtig…’
‘Eén gozer flipte na een seance, die zocht postuum de erkenning van zijn vader. Die vader was getransformeerd van hork naar liefhebbende en begripvolle pa, dus zijn verlangen werd bevredigd. Maar alles wat er aan tastbare dingen gezegd werd bleek traceerbaar via sociale media. Dat haalde de ervaring nogal omlaag.
Toen kregen we geesten die over je waken, dat vind ik ook niks. Ik ben liever op mezelf en het idee dat mijn vader over mijn schouder kijkt vind ik niet zo aantrekkelijk. Laat staan allerlei familieleden die ik niet ken. En gezien alle rampspoed om ons heen denk ik ook, wat houdt dat waken dan precies in?
Als laatste kwamen de spookhuizen. Mensen gingen met oplichtende apparaatjes en een opnameapparaat naar binnen. Eindstand: er was een voormalig bewoner aanwezig want ze hoorden duidelijk voetstappen op de band. Ik dacht: serieus? een geest met schoenen aan?
Kortom, of er meer is tussen hemel en aarde blijft de vraag.
Ik zei wel alvast tegen E.: “Ik kom postuum langs je bed stampen als je met een nieuw duifje in bed ligt.’’’
‘Of elke nacht al zijn onderbroeken aan elkaar knopen.’
‘Geestig.’